Het is even stil geweest op mijn “blog”. De fantastische PlayStation community is met de noorderzon verdwenen, zo zijn mijn review codes ook mee vertrokken en dan was er nog een vleermuis ergens in China die zijn vleugeltjes niet goed heeft gewassen en zitten we met een pandemie zoals we enkel dachten dat we in films zouden zien. Niet dus. Met een tweede, of is het nu een derde lockdown, op weg is het misschien tijd om in boeken te duiken. Want boeken zijn het geheugen van de mensen. Tijd om dat geheugen terug op te frissen. En om de sfeer van de maand te blijven, gaan we kijken naar Halloween!
Voor het geschreven woord had je enkel vertellingen waar je het mee moest doen. Uit die vertellingen zijn de mythes, legendes en tradities die we de dag van vandaag nog kennen en gebruiken ontstaan.
Één van deze tradities is het gebruik van de Jack-o’-lantern, hoewel dat die naan meer gebruikt wordt in Amerika dan in Europa, deze jack-o’-lanterns komen uit Ierland. De oorspronkelijke jack-o’-lanterns werden echter uit knollen gesneden. Het is pas in de tweede helft van de 19de eeuw, toen grote groepen Ierse en Schotse immigranten naar Amerika emigreerde dat ze het interessanter vonden om de Jack-o’-lantern uit een pompoen te snijden dan uit een knol.
Maar van waar komt deze typische wereldwijde Halloween decoratie? Het bekendste verhaal is dat de smid Jack. Volgens deze legende is de jack-o’-lantern vernoemd naar de smid uit dit verhaal.
Schrijfster en illustrator Jessica Raes blaast met haar boek Donker nacht van de ziel het verhaal over de mythische geschiedenis van de Halloweenpompoen, of zoals in de volksmond gezegd wordt de jack-o’-lantern nieuw, leven in.
Jessica heeft een passie voor vergeten verhalen. Het is dan ook door deze passie dat haar vertelling van Stingy Jack een spannend verhaal voor jong en oud is geworden. Maar het zijn de illustraties die dit verhaal echt tot leven brengen. Elke illustratie is een waar kunstwerk waardoor je even vergeet dat je verder moet lezen. De prent waar Jack met Adare (zijn Ierse hunter) een rivier doorklieft is adembenemend. Een blauwe lucht met precies echte wolken en de heuvels op de achtergrond in een lichte mist. De kroeg tot leven gebracht op papier. Je zou zo met Jack en de bevallige deernen ook een Metheglin bestellen en samen luisteren naar de vrolijke volksmuziek. De band is dan misschien niet te zien in te tekeningen maar de sfeer is zo gezet dat je de aanwezigheid van de doedelzakken, draaileren en violen voelt.
Maar ik laat het jullie zelf ontdekken:
 |
 |
Als lezer word je, net als Amina, meegenomen naar een vreemde wereld. Je weet niet waar ze is en net als Amina voel je je een beetje verloren. Samen met Amina verken je deze wereld. Amina stelt vragen en dat is maar goed ook. Want zonder haar vragen zouden we als lezer deze wereld van Gidsen, Archis, Meanis, Agera, Ecmos, Historian en Arteno niet begrijpen. We krijgen, net als Amina, heel veel info en het duurt even om het allemaal te verwerken. Net als Amina is het voor ons ook allemaal nieuw. Je merkt dat Greet daar rekening mee heeft gehouden. Op de gepaste moment vraagt Amina aan nieuwe personages uitleg over zaken die ze niet goed begrijpt. Het is een herhaling, maar net als op school niet iedereen heeft alles van de eerste keer mee. Waardoor deze herhaling van nieuwe elementen amper opvalt. Je leert, samen met Amina, over deze wereld. Je zou bijna gaan denken dat Amina terecht is gekomen in een waar uthopia. Naarmate Amina gelukkig wordt met haar ontdekkingen voel je je als lezer meegezogen in haar nieuw gevonden geluk. 
Hoe de dingen soms toch lopen. Heel toevallig ben ik op dit boek uitgekomen. Dankzij Sociale media, het werkt dus echt wel. De info die ik over dit boek vond kon me wel intrigeren. Als ik op de twitter account van de auteur dan de datum van de officiële voorstelling te weten ben gekomen, kon ik niet anders dan er op ingaan. Nog voor ik iets over dit boek wist, boeide het me mateloos. Dus een korte tweet van ik kom zeker naar je voorstelling!
cd_BE 